Ποια είναι η Ελλάς;

Ελλάς, η καλλιγύναικος ψυχή του κόσμου!

Ελλανία Ελλάς! Η χώρα του Ήλιου!

Η μητέρα της γνώσης, του φωτός, του πολιτισμού, το λίκνον της ανθρωπότητος.

Β Ιλιάδος 681

Νῦ αὖ τοὺς ὅσσοι

τὸ Πελασγικὸν Ἄργος ἔναιον,

οἵ τ’ Ἄλον οἵ τ’

Ἀλόπην οἵ τε Τρηχῖνα νέμοντο,

οἵ τ’ εἶχον Φθίην

ἠδ’ Ἑλλάδα καλλιγύναικα,

Μυρμιδόνες δὲ

καλεῦντο καὶ Ἕλληνες καὶ Ἀχαιοί,

τῶν αὖ πεντήκοντα

νεῶν ἦν ἀρχὸς Ἀχιλλεύς.

Οι Έλληνες

«νηχόμενος λαίτμα

διέτμαγον» ...κολυμπώντας σε βαθιά νερά «λαιόν» έφθασε ναυαγός

στο νησί των Φαιάκων.

η Οδύσσειας 276

Ποιοι είναι οι Έλληνες;

Ζητιάνοι ρακένδυτοι στο Παλάτι τους, άθλιοι επαίτες, φολκλόρ για τους τουρίστες, εξαθλιωμένοι δούλοι, υπηρέτες των ισχυρών, χαμέρποντες δειλοί, αλαλάζοντες φανατικοί εθνικιστές, αυτοκαταστροφικά κατακερματισμένοι, στείροι προγονολάγνεις με μια τέτοια κληρονομιά, ανόητοι παγανιστές με μια τέτοια γνώση στα χέρια τους, νεόπλουτοι κοιλαδάρες καναπεδοδείχτες,κενοί ειδωλολάτρεις με τόσα θαύματα κα θαυμαστά που δημιούργησαν, αμόρφωτοι, θρησκόληπτοι θεοκράτες,ανέλπιδες γραφικοί μίμοι, απόγονοι της ανύπαρκτης ινδοευρωπαϊκής φυλής;Ποιος είναι ο Έλληνας;Αιώνια νέος ,έφηβος ,όπως ο Φοίβος Απόλλων στην χώρα του Φωτός και του Ήλιου, την γενέτειρα του;

Ο επαναστάτης χωρίς αιτία, εγωιστής έφηβος, η τρικυμισμένη “Μαρίνα” των βράχων;

Ο οργισμένος ημίθεος Αχιλλέας αδικοχαμένος με το τρωτό του σημείο;

Ο εσωστρεφής Τηλέμαχος ,το αγανακτισμένο πριγκιπόπουλο της Ιθάκης;

Ο πολυμήχανος Οδυσσέας που γυρίζει τον κόσμο και τον εξερευνεί;

Η Σπαρτιάτισσα, η Ηπειρώτισσα, η Κυκλαδίτισσα, η Αθηναία, η Μακεδονίτισσα,

η Κρητικιά και η Επτανήσια γυναίκα, η Πηνελόπη και τα μυστικά της;

Ο Έλληνας είναι: Ο Οδυσσέας, το

Ελληνικό μυαλό, η Ελληνική λογική, ο πολυμήχανος νους και η πολύπλευρη αντίληψη για τα πράγματα που θα ταξιδέψει παντού, για να γνωρίσει και να κατανοήσει τα πάντα. Θα γυρίσει τον κόσμο, θα αντιμετωπίσει θεούς και τέρατα, θαρθεί σε επαφή με όλες τις κουλτούρες και τους λαούς και θα γυρίσει πίσω με τα δώρα της Γνώσης και

συμφιλιωμένος με τον θεό των άγριων κυμάτων, των ψευδαισθήσεων και της ομίχλης. Κοσμοπολίτης και πατριώτης. Ο Έλληνας είναι: Είναι η Πηνελόπη, η Αθάνατη

Ελληνική ψυχή, το πνεύμα του, που περιμένει πιστή, υπομονετική, ανέγγιχτη, σιωπηλά ενεργητική την επιστροφή του Ανθρώπου και το ταίρι της και γνωρίζει πολλά και ποτέ δεν έφυγε από την πατρίδα που γεννήθηκε. Είναι ο

Τηλέμαχος, η καρδιά του Έλληνα, πάντα νέα, πάντα ενθουσιώδης, φωτεινά ηλιακή, πάντα μεγαλόκαρδη και γενναία να θαυμάζει τον κόσμο σαν να τον βλέπει για πρώτη φορά και να

συμμετέχει στο “γίγνεσται” της ιστορίας.

Είναι οι Έλληνες μια σπίθα, μια φωτιά ,μια φλόγα λαμπερή ,που φώτιζεκαι φωτίζει, την οικουμένη, όπως και ο λαμπερός πανέμορφος και πάντα νέος θεός τους ,ο Απόλλων! Και είναι η ιστορία του Ελληνισμού, μια Μεγάλη Οδύσσεια μια μεγάλη ιστορία αγάπης γνώσης

και σοφίας και ενός έρωτα ακαταμάχητου για δράση περιπέτεια και εμπειρία. …Ο βράχος

υψωνόταν απότομα σ’αυτό το σημείο,που τελείωναν τα σκαλιά, και είχε δημιουργηθεί μια πλατιά εσοχή ημικυκλική.

Έφτασα εκεί και κοιτάζοντας το απέραντο πέλαγος και την μορφή του κυβερνήτη Ποσειδώνα ,αδελφού του Δία, να μισοφαίνεται μέσα από τα παιχνιδιάρικα κύματα μαζί με το ιερό δελφίνι του Απόλλωνα και του ζήτησα με δυνατή φωνή: Φέρε πίσω τον

Οδυσσέα! Είναι καιρός… να επιστρέψει Σπίτι του!

“Δύο ήλιοι στον ουρανό ” και μια μονομαχία
Γιγάντων και Τιτάνων Πάντα συμβαίνει κάτω από ένα κόκκινο γαλαξία αστεριών.

Τα “φίδια” τρέφονται από την δουλεία, την σύγχρονη δουλοπαροικία, την αποχαύνωση, τον φιλοτομαρισμό τον ωχαδελφισμό, την αμάθεια, την βλακεία, την παραπληροφόρηση, την επίδειξη, την απληστία, τις άσκοπες έριδες μεταξύ εκείνων που θα έπρεπε να συμφωνούν και να συμπράττουν σε ένα κοινό συμφέρον, την θεοκρατία, την ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, την παθητικότητα, τον τραμπουκισμό, τις καλοστημένες υποσχέσεις, την έλλειψη μέτρου αρμονίας και αυτογνωσίας.

ΟΧΙ!

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΚΙΑΖΕΙ ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΜΙΑ….

Η Ελλάδα είναι το Φως!

Αν πεθάνει η Ελλάδα ο κόσμος θα χαθεί.

Ούτε οι εχθροί της δεν θέλουν να πεθάνει.

Δεν την θέλουν πεθαμένη.

Την θέλουν μισοζώντανη, ζητιάνα, αναξιοπρεπή, ρακένδυτη, να εκλιπαρεί "σωτηρίες έξωθεν και άνωθεν" βρώμικη,λεηλατημένη, προδοτικών μνημονίων τυλιγμένη σε κάλπικα λόγια αγάπης και υποταγής, ή παντρεμένη με κάποιο από τους μνηστήρες τους αρχηγικούς ελεγχόμενη και δούλα προσκυνημένη χωρίς παιδιά με τους άγαμους γερόντους να “διδάσκουν” τον γάμο και τον έρωτα σαν να τον ήξεραν… με παχιά λόγια ανεδαφικά.

Έχουμε το Μίτο έχουμε και το Υφαντό και το Τόξο του Απόλλωνα το Ιερό.

Θα την βρούμε την άκρη και τον στόχο και τον σκοπό !

Εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες νέοι πάντα καινουργείς στην χαραυγή του καινούργιου Αιώνα … θα την βρούμε την άκρη και το Αύριο μας περιμένει.

Ο κόσμος ποτέ δεν είναι αρκετός και ποτέ δεν τελειώνει στις Ηράκλειες Στήλες...για μας!

Έχουμε το Μίτο έχουμε και το Υφαντό και το Τόξο του Απόλλωνα το Ιερό Και τον Λόγο τον φωτογόνο τον Ελληνικο και την ευρύθωρη ματιά του πνεύματος

Εμείς οι Έλληνες και οι Ελληνίδες η κρίσιμη μάζα των αλλαγών επί του Πλανήτη γι αυτό και πάντα είμαστε νέοι Ναι εμείς…πάντα νέοι αν και αφελείς εκ του Ήλιου γαρ προερχόμενοι

Αστραφτεροί με λαμπερό το βλέμμα τοξοβόλο Έχουμε ένα Νου που θα ερωτευτεί την γνώση

θα αγκαλιάσει την σκέψη, τον στοχασμό, την ευρύτητα, την φιλοσοφία, την Λήδα, την Λητώ, την Αλκμήνη την Σεμέλη, την Θέμιδα… Θα κοιμηθεί μαζί της θα ενωθεί θα διαιρέσει θα προσθέσει θα πολλαπλασιάσει θα χωρίσει και θα ζευγαρώσει και το πρωί θα ξυπνήσει….με το “παιδί”. Και ένα μας να μείνει θα είναι πάντα αρκετός και ανίκητος! Κι αν μας πουν

ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε «ναι, είμαστε» .Ναι είμαστε!

Έτσι είμαστε …εμείς οι Έλληνες!

Έχουμε αποδείξει το “αδύνατο”

και θα το κάνουμε το θαύμα για μια ακόμη φορά!

Όλος ο κόσμος το περιμένει και κρατάει την ανάσα του.

Ας μη τοναπογοητεύσουμε!

TO «MHNYMA» EINAI OIKOYMENIKO !!!

Πάμε, adiamo, τσιμέντο να τους ντύσουμε, θαλασσί βαθύ, -στο χρώμα του Αιγαίου, να τους

φουντάρουμε βαθιά, -στους κόλπους της Τιθύος, όλοι μαζί, του

Κόσμου ΕΜΕΙΣ, οι Έλληνες Ένθεοι Άθρησκοι!!! adiamo,

Εμείς οι Έλληνες κοσμοπολίτες

TO «MHNYMA» EINAI OIKOYMENIKO !!!!!!!!!!!!

Πολλοί, θα μας κατηγορήσουν, ως σφόδρα ρομαντικούς ή ουτοπιστές. ΕΜΕΙΣ, θα τους πούμε, ότι είμαστε γεννημένοι και ταγμένοι γι’ αυτά ακριβώς τα δύσκολα, επειδή είναι θαυμαστά, όπως κάθε «καλόν καγαθόν». Άλλοι, θα πουν, ότι ματαιοπονούμε. ΕΜΕΙΣ, θα τους θυμίσουμε τους στίχους και θα τους τραγουδήσουμε: «Δεν αφήνουν σημάδια στην άμμο του Χρόνου, γιατ’ ακίνητοι μένουν…». Περισσότεροι, θα οχυρωθούν πίσω από το δήθεν ακατόρθωτο του εγχειρήματος. ΕΜΕΙΣ, θα τους βροντοφωνάξουμε, για να ξεβουλώσουν τ’ αυτιά της Ψυχής τους: «Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ». Ή θα τους ψιθυρίσουμε, σε χαμηλές ποιητικές συχνότητες, μπας και συν-τονισθεί η χορδή της συνείδησής τους στην τρυφερή αρμονία της ευ-αισθησίας και κατανοήσουν ότι σημασία έχει η Ιθάκη και το «πολύχρωμο και διευρυντικό τής Συνείδησης» tripάκι προς την Ελευθερία…. Στο κάτω – κάτω, ισχύει, αυτάρ after all ή όλα: Ας μας

κατηγορήσουν!!!!!!!!!

“ ΑΝ ΜΗ ΕΛΠΗΤΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΝ, ΟΥΚ ΕΞΕΥΡΗΣΕΙ ”- Αν δεν ελπίζεις στο ανέλπιστον, δεν πρόκειται να σε βρει, του προ-προ-παππούλη μας, Ηρακλείτου…

“Θέλουμε έναν ΗΛΙΟ το πρωί πάνω απ’τη θάλασσα,

έναν ΑΝΕΜΟ το απόγευμα να διώχνει τις σκιές, ένα ΣΥΝΝΕΦΟ το βράδυ, ένα σύννεφο να σκαρφαλώνουμε και να ατενίζουμε το Σύμπαν. Θέλουμε ελεύθερο

ΑΕΡΑ!!!! Να αναπνέουμε. Αναζητώντας μία γέφυρα ευφυούς συνεργασίας και την χαμένη μας αξιοπρέπεια, μία προσευχή μας ταιριάζει πια σε όλους τους Έλληνες. Θεοί μας και Πνεύμα Ιερό της Ελλάδος δώστε μας Ο,ΤΙ αξίζουμε… Είναι το ενωτικό πιο δυνατό κορυφαίε Πανγήϊνε Πολεμιστή και είμαστε στο

ΕΜΕΙΣ…

Εμείς οι Έλληνες και οι Έλληνίδες,

Στην χαραυγή του καινούργιου αιώνα ζητούμε και θέλουμε τον κόσμο μας πίσω και το Παλάτι μας καθαρό λαμπερό και νοικοκυρεμένο

ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ ΜΑΣ.

Και ένας Ποιητής Δημιουργός συμφωνεί και συναινεί στο δίκαιο αίτημα μας.

Είναι μαζί μας και θέλει να είναι Ελεύθερος πια και όχι Όμηρος της ανθρώπινης ανοησίας, υπερβολής και αμετροέπειας.

Καλημέρα Ήλιε!

ΕΛΖΙΝ

... "λαίτμα

μέγ΄ εκπερόωσιν" η 35 "λαιόν

" μεγάλες θάλασσες περνούν και τα κύματα του οίνοπα πόντου μετρούν σε ώρες περισυλλογής.

Εμείς.... οι Ονειροπόλοι Έλληνες ναυβάτες ηνίοχοι της άμαξας του Ηλίου της Ιδέας της Δελφικής!

Περί Πολεμιστών

Περί Πολεμιστών

 

Φύλακες του Παρθενώνα, Γ.  Νίκου

Οι Πολεμιστές των Ομηρικών Επών, Φύλακες του Χρόνου του Χώρου και  της Έμφυτης Νοημοσύνης του  Εναργούς  Νου

Ο καρτερικός πολεμιστής, θούριος Άρης, ο Διομήδης,  Ε 289

Τὸν δ’ οὐ ταρβήσας προσέφη κρατερὸς Διομήδης·

ἤμβροτες οὐδ’ ἔτυχες· ἀτὰρ οὐ μὲν σφῶΐ γ’ ὀΐω

πρίν γ’ ἀποπαύσεσθαι πρίν γ’ ἢ ἕτερόν γε πεσόντα

αἵματος ἆσαι Ἄρηα, ταλαύρινον πολεμιστήν.

 Δεν  φυγομαχώ αν και γέρων  πολεμιστής ο Νέστωρ, Κ 549

αἰνῶς ἀκτίνεσσιν ἐοικότες ἠελίοιο.

αἰεὶ μὲν Τρώεσσ' ἐπιμίσγομαι, οὐδέ τί φημι

μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ γέρων περ ἐὼν πολεμιστής·

Εκπληκτικός θαρραλέος πολεμιστής, ο Αχιλλέας,Φ 589

 ἐν γάρ οἱ πολέες τε καὶ ἄλκιμοι ἀνέρες εἰμέν,

οἳ καὶ πρόσθε φίλων τοκέων ἀλόχων τε καὶ υἱῶν

Ἴλιον εἰρυόμεσθα· σὺ δ' ἐνθάδε πότμον ἐφέψεις

ὧδ' ἔκπαγλος ἐὼν καὶ θαρσαλέος πολεμιστής.

Ίσος με τον Ενυάλιος κορυθαίολο πολεμιστή, ο Αχιλλέας, Χ 132

Ὣς ὅρμαινε μένων, ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθεν Ἀχιλλεὺς

ἶσος Ἐνυαλίῳ κορυθάϊκι πτολεμιστῇ

σείων Πηλιάδα μελίην κατὰ δεξιὸν ὦμον

δεινήν· ἀμφὶ δὲ χαλκὸς ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ

ἢ πυρὸς αἰθομένου ἢ ἠελίου ἀνιόντος.

 Πολεμίσαμε τους Τρώες,  εμείς οι γιοι των Αχαιών ,λέει ο Οδυσσέας στην Αθηνά, ν 315

 τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·

"ἀργαλέον σε, θεά, γνῶναι βροτῷ ἀντιάσαντι

καὶ μάλ' ἐπισταμένῳ· σὲ γὰρ αὐτὴν παντὶ ἐΐσκεις.

τοῦτο δ' ἐγὼν εὖ οἶδ', ὅτι μοι πάρος ἠπίη ἦσθα,

εἷος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν·

Τέτοιος ήμουν στον πολέμο και  μου ήταν αγαπητά τα ταξιδιάρικα καράβια της ΣΚΕΨΗΣ και τα στοχευμένα βέλη και ακόντια της ΛΕΞΗΣ , λέει  ο Οδυσσέας στον Εύμαιο, ξ 225

 τοῖος ἔα ἐν πολέμῳ· ἔργον δέ μοι οὐ φίλον ἔσκεν
οὐδ' οἰκωφελίη, ἥ τε τρέφει ἀγλαὰ τέκνα,
ἀλλά μοι αἰεὶ νῆες ἐπήρετμοι φίλαι ἦσαν
καὶ πόλεμοι καὶ ἄκοντες ἐΰξεστοι καὶ ὀϊστοί,
λυγρά, τά τ' ἄλλοισίν γε καταῤῥιγηλὰ πέλονται.

 Π ολεμιστής:Μια αυτοδύναμη μονάδα μάχης.

Η εμπειρία... των εμπειριών είναι να είσαι και να ζεις σαν πολεμιστής.

1. Όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να ακολουθήσει το μονοπάτι του πολεμιστή συνειδητοποιεί πως έχει αφήσει πίσω του για πάντα την συνηθισμένη ζωή.
Οι συνήθειες του καθημερινού κόσμου δεν τον προφυλάσσουν πια και δεν τον ενδιαφέρουν.
Πρέπει να υιοθετήσει ένα νέο τρόπο ζωής αν θέλει να επιβιώσει.
2. Η δύναμη έγκειται στο είδος γνώσης που διαθέτει ο καθένας.
Τι νόημα έχει να γνωρίζεις άχρηστα πράγματα.
Δεν πρόκειται να μας προετοιμάσουν για την αναπόφευκτη αναμέτρηση μας με το Άγνωστο και ούτε μας βοηθούν να ζήσουμε καλύτερα...
3. Τίποτα σε αυτό τον κόσμο δεν χαρίζεται.
Ότι πρέπει να μάθει κανείς πρέπει να το μάθει ακολουθώντας το δυσκολότερο μονοπάτι.
4. Ο άνθρωπος πορεύεται προ της γνώση όπως στον πόλεμο, με αδιάσπαστη εγρήγορση,
με φόβο, με σεβασμό και απόλυτη αυτοπεποίθεση.
Το να πορεύεσαι προς την γνώση ή τον πόλεμο με οποιοδήποτε άλλο τρόπο είναι λάθος.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι πράξεις ενός τέτοιου ανθρώπου χάνουν τον αδέξιο χαρακτήρα και την επιπολαιότητα που συνήθως διακρίνει τις πράξεις ενός ανόητου.
5. Το να ασχολείται κανείς υπερβολικά με τον εαυτό του και με ένα εγωκεντρικό τρόπο προκαλεί τρομερή εξάντληση.
Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε αυτή την θέση δεν μπορεί να δει και να ακούσει τίποτα άλλο.
Η εξάντληση αυτή τον κάνει να μην μπορεί να δει τα θαύματα που συμβαίνουν γύρω του.
6. Κάθε φορά που ένα άνθρωπος επιχειρεί να μάθει, πρέπει να δουλέψει σκληρά και τα όρια της μάθησης του καθορίζονται από την ίδια την φύση.
Ο φόβος την γνώσης είναι μια φυσική κατάσταση.
Όμως όσο τρομερή και αν είναι η διαδικασία της μάθησης ακόμα πιο τρομερό είναι να αναλογιστεί κανείς την ύπαρξη ενός ανθρώπου... χωρίς γνώση.
7. Το να θυμώνει κανείς με τους ανθρώπους σημαίνει ότι θεωρεί τις πράξεις τους σημαντικές.
Όμως οι πράξεις των ανθρώπων δεν μπορούν να είναι τόσο σημαντικές ώστε να σκιάζουν την μόνη εφαρμόσιμη εναλλακτική λύση:
Την αναμέτρηση μας με το Άπειρο.
8. Το να νιώθει κανείς σημαντικός τον κάνει δυσκίνητο, αδέξιο, καταναλώσιμο και ματαιόδοξο. Για να γίνει κάποιος πολεμιστής πρέπει να είναι αβαρής, ρευστός και ευπροσάρμοστος. Ούτε σφιχτός, ούτε χαλαρός.
Αυτή είναι η διάθεση του πολεμιστή.
9. Ο πολεμιστής μπορεί να αγωνιά να στοχάζεται προτού λάβει μια απόφαση, αλλά από την στιγμή που την λαμβάνει βαδίζει τον δρόμο του ελεύθερος από ανησυχίες.
Υπάρχουν άλλες εκατομμύρια αποφάσεις που τον περιμένουν.
Αυτός είναι ο Δρόμος το πολεμιστή.
10. Ο πολεμιστής ζει δρώντας και όχι σκεπτόμενος την δράση ή σκεπτόμενος τι θα συμβεί όταν ολοκληρώσει την δράση.
11. Η θέληση δεν είναι σκέψη, ένα αντικείμενο ή επιθυμία.
Η θέληση είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει ένα άνθρωπο στην νίκη όταν οι σκέψεις του λένε ότι έχει ηττηθεί.
Η θέληση είναι αυτό που τον κάνει άτρωτο και η θέληση είναι αυτή που τον κάνει να περνά τους τοίχους, να διασχίζει τον κενό χώρο φτάνοντας στο Άπειρο.
12. Μόνο οι σκέψη του θανάτου προσφέρει στον πολεμιστή την ανεξαρτησία του.
Ξέρει ότι ο θάνατος του τον παραμονεύει σε κάθε βήμα και δεν θα του δώσει χρόνο να αγκιστρωθεί σε κάτι , έτσι δοκιμάζει τα πάντα... χωρίς προσκόλληση και προσδοκίες.

Το Πνεύμα του πολεμιστή δεν είναι προετοιμασμένο για να καλοπερνά
ή να μεμψιμοιρεί, ούτε να χάνει ή να κερδίζει.
Το πνεύμα του πολεμιστή είναι προορισμένο μόνο για να αγωνίζεται 
και κάθε αγώνας του μπορεί να είναι η τελευταία μάχη του πάνω στην γη.

Π. Από τις σκέψεις ενός πολεμιστή

El Condor Pasa - George Zamfir

Επίκτητος - 

Η Μέθοδος του Μεγάλου Ψυχολόγου

Ο Επίκτητος από την Ιεράπολη της Φρυγίας υπήρξε ένας από τους πιο κύριους φιλοσόφους της Νέας στοάς μαζί με τον Σενέκα και τον Μάρκο Αυρήλιο. Η ιδιαιτερότητα του, έγκειται στο γεγονός ότι ανήκε στη τάξη των δούλων και σε μεγάλη ηλικία έγινε απελεύθερος. Ο ίδιος αναγνώριζε ότι η καθημερινή ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες διαφόρων βαθμών και για αυτό ανάλωσε τη ζωή του σκιαγραφώντας το μοναδικό μονοπάτι προς την ευτυχία, την ολοκλήρωση και την ηρεμία, άσχετα από ποιες τυχαίνει να είναι οι ιδιαίτερες περιστάσεις κάποιου.

Τα διδάγματα του, απελευθερωμένα από τα αρχαία πολιτιστικά στολίδια τους έχουν μιαν ανεξήγητα σύγχρονη εφαρμογή, μοιάζοντας πολλές φορές με την καλύτερη εκδοχή της σύγχρονης ψυχολογίας. Για αυτό και η σκέψη του θεωρήθηκε ως μία από τις κεντρικές ρίζες της σύγχρονης ψυχολογίας της αυτοδιαχείρισης.
Ο Επίκτητος πίστευε ότι ο κύριος σκοπός της φιλοσοφίας είναι να βοηθήσει τους κοινούς ανθρώπους να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά στις  προκλήσεις της καθημερινής ζωής και να αντιμετωπίσουν τις αναπόφευκτες σοβαρές απώλειες, τις απογοητεύσεις και τις λύπες της ζωής.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ

Για την ζωή του Στωικού φιλοσόφου  του 1ου μ.Χ αιώνα δεν υπάρχουν επαρκείς και ασφαλείς πληροφορίες, παρόλα αυτά θεωρείται ότι υπήρξε σύγχρονος του Πλούταρχου γεννημένος δούλος γύρω στο 50 μ.Χ. σε μία από τις σημαντικότερες εμπορικές πόλεις της Φρυγίας, την Ιεράπολη, καθώς και ότι πέθανε ανάμεσα στα 125 με 130 στην Νικόπολη της Ηπείρου  σε ηλικία 88 ετών.

Το όνομα του «Epictutus» προέρχεται από την λατινική μεταφορά του ελληνικού «Επίκτητος» που σημαίνει αποκτηθείς, κερδηθείς και ο ίδιος πέρα από δούλος ήταν κουτσός, ασθενικός και φαινομενικά ντροπαλός. Η αναπηρία του σύμφωνα με τον Κέλσο οφείλεται στον κύριο του τον Επαφρόδιτο (εκτελεστικό γραμματέα του Νέρωνα). Ο Κέλσος αναφέρει  πως όταν κάποτε ο Επαφρόδιτος έστριψε το πόδι του Επίκτητου, ο ίδιος παρατήρησε χαμογελώντας «θα το σπάσεις» και όταν τελικά έσπασε το πόδι του, απάντησε ήρεμα: «Δεν σου το είπα». Αυτή η ανέκδοτη αφήγηση αν και μπορεί να απέχει πολύ από την αλήθεια, μας εισάγει ωστόσο στη φιλοσοφικό σκέψη της Νέας Στοάς του Στωικισμού που εκπροσωπείσαι με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο ο Επίκτητος, μαζί με τον Σενέκα και τον Μάρκο Αυρήλιο.

Στο ξεκίνημα του από νεαρή ηλικία ο Επίκτητος έδειξε ανώτερο πνευματικό ταλέντο, παρακολουθώντας μαθήματα Στωικισμού στην Ρώμη από τον ξακουστό φιλόσοφο, Γάιο Μουσώνιο Ρούφο. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ωστόσο έγινε ο πιο φημισμένος μαθητής του, αποκτώντας σταδιακά την ελευθερία του.

Ο Επίκτητος έφυγε από τη Ρώμη το 94 μ.Χ. (ήδη πασίγνωστος ως δάσκαλος), όταν ο αυτοκράτορας Δομιτιανός απειλούμενος από την αυξανόμενη «φιλοδημοκρατική» επιρροή των φιλοσόφων, τους εξόρισε. Τότε επιλέγει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής  εξόριστος στην Νικόπολη της Ηπείρου, ζώντας σεμνά σε μία μικρή καλύβα πάμπτωχος χωρίς το παραμικρό έσοδο, με πλήρη περιφρόνηση προς τα υλικά αγαθά, μόνος και ασκητικός,  αποφεύγοντας κάθε ενδιαφέρον για φήμη, περιουσία και δύναμη. Εκεί ιδρύει την φιλοσοφική του σχολή διδάσκοντας στο πολυπληθές ακροατήριο του για το πως να ζήσει κανείς με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια και ηρεμία.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
Ο Επίκτητος δεν άφησε κανένα γραπτό λόγο αδιαφορώντας για την υστεροφημία του. Ο  Φλάβιος Αρριανός όμως, ένας από τους πιο πιστούς μαθητές του, συνέθεσε μέσα από τις σημειώσεις των μαθημάτων του 2 έργα που συγκροτούν τον κορμό της προφορικής διδασκαλίας του, τις  «Διατριβές» που αποτελούνται από 8 τόμους (μόνο 4 έχουν σωθεί) και το «Εγχειρίδιο» που είναι μία επιτομή των κυριότερων διδασκαλιών του, επιλεγμένες μέσα από τις «Διατριβές». Επίσης ανάμεσα στους πιο διαπρεπείς θαυμαστές του υπήρξε και ο νεαρός Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος, ο οποίος τελικά έγινε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κληρονομώντας  μας τους Στοχασμούς του  (Meditations – Τα Εις Εαυτόν), των οποίων οι στωικές ρίζες βρίσκονταν στα ηθικά διδάγματα του Επίκτητου.

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ

Στη διδασκαλία του ο Επίκτητος δεν μπορούμε να πούμε ότι καινοτομεί ή ότι αναθεωρεί την «Στωική γραμμή». Παρ΄όλο που υπήρξε λαμπρός δάσκαλος της λογικής και του διαλογισμού, το κύριο χαρακτηριστικό  έγκειται στο να σφραγίζει με τη δύναμη του νου και την οξυδέρκεια της παρατήρησης του την εποχή του, προσανατολίζοντας το δυναμικό της φιλοσοφίας προς τα ανθρώπινα συνηθισμένα προβλήματα. Εξαιτίας αυτής του της ικανότητας λέγεται ότι μπορούσε να γεννήσει ότι αισθήματα ήθελε στους ακροατές του. Η συμπεριφορά του ήταν εκείνη του ανοιχτόκαρδου, ταπεινού δασκάλου που παρότρυνε τους μαθητές του να μάθουν να ζουν σοφά, παίρνοντας τη ζωή τους στα σοβαρά και ο ίδιος ήταν το καλύτερο παράδειγμα για αυτούς, εφόσον «ζούσε το λόγο του», δηλαδή πραγμάτωνε αυτά που έλεγε.

Ο Επίκτητος πίστευε ότι ο κύριος σκοπός της φιλοσοφίας είναι να βοηθήσει τους κοινούς ανθρώπους να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά στις  προκλήσεις της καθημερινής ζωής και να αντιμετωπίσουν τις αναπόφευκτες σοβαρές απώλειες, τις απογοητεύσεις και τις λύπες της ζωής. Η ηθική διδασκαλία του είναι απογυμνωμένη από συναισθηματικότητα, ευσέβεια, και ακατανόητες μεταφυσικές ορολογίες.
Για τον Επίκτητο, η ευτυχισμένη ζωή και η ζωή της αρετής είναι συνώνυμες. Η ευτυχία και η προσωπική ολοκλήρωση είναι οι φυσικές συνέπειες του να κάνεις το σωστό. Αντίθετα από πολλούς φιλοσόφους της εποχής του, ο Επίκτητος ενδιαφερόταν λιγότερο να καταλάβει τον κόσμο, από το να καθορίσει τα συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να κάνει για την επιδίωξη της ηθικής υπεροχής.

Μέρος της μεγαλοφυΐας του είναι η έμφαση του για ηθική πρόοδο υπεράνω της επιδίωξης για ηθική τελειότητα. Με μία οξεία αντίληψη του πόσο εύκολα εμείς οι άνθρωποι εκτρεπόμαστε από το να ζούμε με βάση τις ανώτερες αρχές μας, μας προτρέπει να θεωρήσουμε τη φιλοσοφική ζωή σας προοδευτικά βήματα, τα οποία πλησιάζουν σταδιακά προς τα αγαπημένα μας προσωπικά ιδανικά.

Η ιδέα του Επίκτητου σχετικά με την «καλή ζωή» δεν είναι θέμα του να ακολουθήσουμε «έναν οδηγό αγοράς»,  τυφλές εντολές, αλλά να εναρμονίσουμε τις πράξεις μας με τη φύση. Ο σκοπός δεν είναι να κάνουμε καλές πράξεις για να κερδίσουμε την εύνοια των θεών ή το θαυμασμό των άλλων, αλλά να επιτύχουμε την εσωτερική γαλήνη και κατ’ αυτό τον τρόπο τη διαρκή προσωπική ελευθερία. Η καλοσύνη είναι μία επιχείρηση ίσων ευκαιριών, διαθέσιμη στον καθένα την κάθε στιγμή: φτωχό ή πλούσιο, μορφωμένο ή απλοϊκό άνθρωπο. Δεν είναι η αποκλειστική δικαιοδοσία των «επαγγελματιών» του πνεύματος, όπως μοναχών, αγίων ή ασκητών.

Ο Επίκτητος προώθησε μία αντίληψη της αρετής που ήταν απλή, συνηθισμένη και καθημερινή στην έκφραση της. Αντί των ασυνήθιστων ξεχωριστών επιδείξεων καλοσύνης, ήταν υπέρ μιας ζωής που να τη ζει κανείς σταθερά, σύμφωνα με τη θεία θέληση.

Η συνταγή του Επίκτητου για τη καλή ζωή επικεντρωνόταν σε τρία θέματα: να γίνεις κύριος των επιθυμιών σου, να εκτελείς τα καθήκοντα σου, και να μάθεις να σκέπτεσαι καθαρά για τον εαυτό σου και για τις σχέσεις σου με την ευρύτερη ανθρώπινη κοινωνία.

Το αληθινό έργο ενός ανθρώπου ο ίδιος αναφέρει ο Επίκτητος πως είναι: «Να μάθει πώς να απαλλάσσει τη ζωή του από τις οδύνες, τους θρήνους, τα «Αχ, εγώ» τα «Πόσο δυστυχισμένος είμαι», από τις συμφορές  και τις αναποδιές και να κατανοήσει τι είναι ο θάνατος, η εξορία και η φυλάκιση, και (όπως ο Σωκράτης με το κώνειο), να μπορεί αν βρεθεί στη φυλακή να πει «Αγαπητέ μου Κρίτωνα, αν αυτό ευχαριστεί του θεούς, ας γίνει» και όχι «Εγώ είμαι ένας γέρος και φτωχός άνθρωπος».

Για το ρόλο του σαν δάσκαλος ο Επίκτητος αναφέρει αντίστοιχα ότι «θέλει να κάνει τους μαθητές του, όχι μόνο ελεύθερους, γαλήνιους και ευτυχισμένους αλλά και ατάραχους μπροστά στα εμπόδια, την καταπίεση και τον καταναγκασμό».

Συνεπώς ο ίδιος αναγνώριζε ότι η καθημερινή ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες διαφόρων βαθμών. Ανάλωσε τη ζωή του σκιαγραφώντας το μοναδικό μονοπάτι προς την ευτυχία, την ολοκλήρωση και την ηρεμία, άσχετα από ποιες τυχαίνει να είναι οι ιδιαίτερες περιστάσεις κάποιου. Τα διδάγματα του, όταν απελευθερωθούν από τα αρχαία πολιτιστικά στολίδια τους έχουν μιαν ανεξήγητα σύγχρονη εφαρμογή. Κατά διαστήματα, η φιλοσοφία του μοιάζει με την καλύτερη εκδοχή της σύγχρονης ψυχολογίας. Η σκέψη του θεωρήθηκε ως μία από τις κεντρικές ρίζες της σύγχρονης ψυχολογίας της αυτοδιαχείρισης, καθώς η θεραπεία δεν απαιτεί πάντα την αντιμετώπιση τόσο των φυσιολογικών ζητημάτων όσο των ψυχολογικών, δίνοντας έτσι τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Ας δούμε κάποιες από τις συμβουλές του προς αυτήν την κατεύθυνση:

«Για οτιδήποτε μας συμβαίνει να θυμόμαστε να στραφούμε στον εαυτό μας και να αναρωτηθούμε  πόση δύναμη έχουμε για να το αντιμετωπίσουμε».

Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του αθλητή και ας πούμε: «Για αυτό έχω κάνει εξάσκηση, για αυτό έχω κάνει προπόνηση», έτσι δεν θα μας συμβεί κάτι χειρότερο από αυτό που μπορεί να περιμένουμε, εφόσον έχουμε προετοιμαστεί για αυτό. Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε μία δύσκολη θέση, ας πούμε στον εαυτό σας: «Αυτό δεν απασχολεί ούτε το φτωχό μου κορμί ή την φτωχή μου περιουσία, ούτε τις ασήμαντες πεποιθήσεις μου. Για μένα όλα είναι καλά σημάδια αν το θέλω, γιατί όποια και αν είναι η τελική έκβαση  μπορώ να ωφεληθώ από αυτή».

Είναι σημαντικό να μπορούμε βλέπουμε την θετική πλευρά των πραγμάτων, η αρνητική προοπτική δεν είναι πάντα ούτε απαραίτητη, ούτε και η καλύτερη λύση: «Όμως τι γίνεται αν (μερικά πράγματα ή άνθρωποι που έχασα) είναι απαραίτητα σε μένα; Μην τοποθετούμε τα συναισθήματα μας πάνω τους και τότε δεν είναι. Μην πούμε στον εαυτό μας ότι μας είναι αναγκαία και τότε δεν θα είναι».
Ας αποφύγουμε να μιλάμε με αυτό τον τρόπο: «Πόσο άτυχος είμαι που μου συνέβη αυτό». Αλλά καλύτερα ας πούμε «Πόσο τυχερός είμαι, γιατί  παρόλο που μου συνέβη αυτό, συνεχίζω να ζω ήρεμος, αφού δεν έχω συντριβεί από το παρόν, ή δεν τρομάζω για το μέλλον», ή ακόμη «Αυτό δεν είναι κακοτυχία, αλλά το γεγονός ότι το υπομένω με καλή διάθεση είναι μεγάλη τύχη».

Μπορούμε να μιμηθούμε το Σωκράτη που αντί να μοιρολογεί όταν βρισκόταν στην φυλακή έγραφε ύμνους, ή τον Αγριππίνο τον Στωικό που όταν κάτι τον ταλαιπωρούσε: «έγραφε ένα εγκώμιο γι’ αυτό, αν είχε πυρετό για τον πυρετό, αν υπόφερε για κάποια ατίμωση, για την ατίμωση, αν εξοριζόταν, για την εξορία. Και κάποτε… όταν ετοιμαζόταν να προγευματίσει κάποιος του ανάγγειλε ότι ο Νέρωνας διέταξε να τον εξορίσουν. Και αυτός τότε απάντησε: «θα προγευματίσουμε στην Αρικία (μια τοποθεσία έξω από την Ρώμη)».

Το να υιοθετήσουμε τη στάση του θεατή στα προβλήματα μας, είναι μία λύση, ας  προσπαθήσουμε να είμαστε τόσο λογικοί και αντικειμενικοί απέναντι τους, όπως ακριβώς είμαστε απέναντι στα προβλήματα των άλλων. Όταν σπάσει το φλιτζάνι κάποιου άλλου παρατηρεί ο Επίκτητος είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τη δήλωση: «Τέτοια πράγματα συμβαίνουν». Παρόμοια όταν πεθάνει το παιδί ή η γυναίκα κάποιου άλλου λέμε: «Αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου». Από την άλλη μεριά, όταν το δικό μας φλιτζάνι σπάσει ή τα αγαπημένα μας πρόσωπα χαθούν φωνάζουμε: «Αχ εγώ ο άτυχος, πόσο δυστυχισμένος είμαι». Αν κάτι μας ενοχλεί, να θυμόμαστε ότι δεν μπορούμε από το τίποτα να βγάλουμε κάτι. Να συνειδητοποιήσουμε ότι το κάθε τι έχει την αξία του: «Ας πούμε στον εαυτό μας ότι αυτό είναι το τίμημα για τη γαλήνη του μυαλού μας, αυτό είναι το τίμημα για την ηρεμία του πνεύματος μας, γιατί τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς κάποιο τίμημα»

Κάθε δυνατή επιθυμία μας μπορεί να είναι καταπιεστική καθώς ο πόθος μας για αυτήν μπορεί να μας εξουσιάσει και να μας παραπλανήσει, γι’ αυτό ο Επίκτητος παρατηρεί πως: «Η ελευθερία δεν επιτυγχάνεται από την ικανοποίηση της επιθυμίας αλλά από την εκμηδένιση της». Μπορούμε να διασκεδάζουμε με τα προβλήματα μας: «Πρόκειται να πεθάνω αλλά  μήπως και οι άλλοι θα ζήσουν για πάντα; Μήπως είμαι ο μοναδικός που θα αποκεφαλιστώ τώρα ή μήπως θα πρέπει να αποκεφαλιστούμε όλοι για να ηρεμήσω;

Είναι λάθος να αφήνουμε να ριζώνουν στο νου μας αρνητικές σκέψεις και εικόνες γιατί : Αν κεντρίζει τη φαντασία μας ένα πράγμα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, ας το  αντιμετωπίσουμε με την νόηση μας, ας τη νικήσουμε, μην την αφήσουμε να δυναμώσει ή να φτάσει στο επόμενο σκαλοπάτι που είναι το να ζωγραφίζει (στο νου μας) τις εικόνες που αυτή θέλει (η φαντασίωση). Ας προσπαθήσουμε να αποσπαστούμε από τις θλιβερές σκέψεις μας και να σκεφτούμε κάτι άλλο, εξασκώντας τον νου μας.

Τελικά  ίσως ο Επίκτητος ενδιαφερόταν περισσότερο για την θεραπεία του εαυτού μας  παρά για τις αφηρημένες θεωρίες του Εγώ. Η ηθική του είναι μία ηθική ατομικής απελευθέρωσης από τα ψυχολογικά δεσμά, γι’ αυτό και η διδασκαλία του Επίκτητου είναι τόσο παραδοσιακή όσο και εξίσου σύγχρονη. Σε μία κοινωνία  που σήμερα (στην πράξη αν όχι ρητά) θεωρεί την επαγγελματική επιτυχία, τα πλούτη, τη δύναμη, και τη φήμη επιθυμητά πράγματα, άξια προς θαυμασμό, ο Επίκτητος τα θεωρεί ασήμαντα και άσχετα προς την αληθινή ευτυχία. Εκείνο που τον ενδιαφέρει πρωταρχικά είναι τι είδους άτομο γίνεσαι, τι είδους ζωή κάνεις. Γιατί το να ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας είναι στην καλύτερη περίπτωση να ανακαλύπτουμε το καλό μάλλον, παρά την καρδιά μας που στην χειρότερη περίπτωση μπορεί να μας οδηγήσει σε μία εξωτερική παραπλανητική έκφραση.

Δείτε Σχετικές Εκδηλώσεις

πατώντας εδώ

Συνεπώς η προσφορά του Επίκτητου στη διαμόρφωση νέων ιδεών στη φιλοσοφία είναι ελάχιστη ως ανύπαρκτη. Η προφορά του όμως στην προσαρμογή ιδεών στο νου και το συναίσθημα των αναζητητών είναι πολύ σημαντική.

Ο Επίκτητος δεν καινοτομεί ούτε το επιδιώκει, ούτε καν πιστεύει ότι χρειάζεται. Αυτό που όμως κάνει είναι να ζωντανεύει τους ορισμούς, να οικοδομεί αξίες στις ψυχές των Ανθρώπων και να ξυπνάει τους μικρούς κοιμώμενους πρίγκιπες στις καρδιές μας. Είναι η φωνή της συνείδησης όταν η σάρκα φαίνεται να καταδυναστεύει το πνεύμα, που μαστιγώνει την αδικία, την φαυλότητα και τον υλισμό.

Είναι ο δούλος που κοροϊδεύει τους αφέντες όλου του κόσμου και οδηγεί στην πραγματική ελευθερία, όποιον δοκιμάζει να πιει από την πηγή του ενθουσιασμού του.

Είναι το πιο φωτεινό παράδειγμα που μέσα στους αιώνες φωτίζει τις μέρες μας, τόσες όμοιες με τότε, για να μας εμπνεύσει την αγάπη, την αδελφοσύνη, τον ηρωισμό, την ταπεινότητα και την αυτάρκεια. Είναι τέλος, ο άνθρωπος που μιλούσε, με αγωνία και θέρμη στον μαθητή του και του έδινε μία συμβουλή που είναι και για εμάς χρήσιμη σήμερα όσο ποτέ:

«Τα ωραία λόγια, άλλωστε δεν λείπουν σήμερα. Τα βιβλία των Στωικών είναι γεμάτα από τέτοια. Τι λείπει, λοιπόν; Αυτός που θα τα εφαρμόσει, με έμπρακτη μαρτυρία υπέρ των λόγων. Να αναλάβεις, λοιπόν, τον ρόλο αυτό, ώστε να μην χρησιμοποιούμε παλαιά παραδείγματα αλλά να έχουμε και κάποιο σύγχρονο παράδειγμα».

Βιβλιογραφία:

1.Επίκτητος «Η Τέχνη του Ζην», σε μία νέα ερμηνεία από τη Sharon Lebell,  εκδόσεις Πύρινος Κόσμος 2002
2. Επίκτητος – Ζωή & Στωικισμός, Τζέησον Ξενάκης, εκδόσεις Νεφέλη 1983
3. Επίκτητος «Άπαντα», εκδόσεις Κάκτος 1994
4. Επίκτητος «Διατριβές», εκδόσεις Ζήτρος 1997
5. Επίκτητος «Εγχειρίδιο» εκδόσεις Ενάλιος
6. «Η φιλοσοφία του Επίκτητου», Μάρτιος 1997, άρθρο στο περιοδικό Νέα Ακρόπολη
7. http://www.rassias.gr/STOIC12.html
8. http://www.bsa.gr/com/index/paromoioseis/default/scripts/article.asp?uid=30 - See more at: http://www.nea-acropoli-athens.gr/arthra/filosofia/147-epiktitos-i-methodos-tou-megalou-psixologou#sthash.GPZMrLaF.dpuf

ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ...Η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ! ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ.

Φορτούνης, Καμπιάσο, Μιλιβόγεβιτς, Καπίνο, Κασάμι, Μπουχαλάκης και Μαζουακού βρέθηκαν δίπλα στους πρόσφυγες στο λιμάνι του Πειραιά σε μια ακόμα κίνηση αγάπης προς του πρόσφυγες.

Αναλυτικά το δελτίο τύπου της ΠΑΕ: 

Όταν ένα παιδί χαμογελάει, υπάρχει ελπίδα. Και την Παρασκευή 1η Απριλίου δεν ήταν ψέμα ότι πολλά προσφυγόπουλα χαμογελούσαν στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί όπου συνεχίζουν να φιλοξενούνται με τους γονείς τους. Εκεί, στην Πύλη Ε2, την «πέτρινη αποθήκη» και την Ε3 που έχουν γίνει το νέο τους «σπίτι».

Για πόσο; Θα δείξει. Για όσο όμως χρειαστεί είναι σίγουρο πως θα υπάρχει εκεί, δίπλα τους, ο Ολυμπιακός. Ο μεγαλύτερος Σύλλογος της χώρας εξακολουθεί να βρίσκεται δίπλα σ' αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Άρχισε στις 4 Μαρτίου και συνεχίζει.

Επί περίπου δύο ώρες το κονβόι αγάπης του Θρύλου, με επικεφαλής των Διευθύνοντα Σύμβουλο της Καραϊσκάκης ΑΕ, κ. Βασίλη Βασιλειάδη και τους εθελοντές του Συλλόγου μας μοίραζε προϊόντα που κάνουν καλύτερη την καθημερινότητα μικρών και μεγάλων. Αυτή τη φορά ο κ. Βασιλειάδης και οι συνεργάτες του είχαν πραγματικά εκλεκτή βοήθεια. Μετά τους Ρομπέρτο, Ντομίνγκεζ, Ερνάνι και Σεμπά, δίπλα στους πρόσφυγες βρέθηκαν άλλοι εφτά ποδοσφαιριστές.

Εκεί ήταν οι Φορτούνης, Καμπιάσο, Μιλιβόγεβιτς, Καπίνο, Κασάμι, Μπουχαλάκης και Μαζουακού, ο τιμ μάνατζερ, Κυριάκος Δουρέκας καθώς και ο Διευθυντής Επικοινωνίας της ΠΑΕ, Κώστας Καραπαπάς.

Οι ποδοσφαιριστές είχαν ενεργό ρόλο σ' αυτόν τον «αγώνα ανθρωπιάς» καθώς μοίρασαν επί αρκετή ώρα μπουφάν, φούτερ, πετσέτες, μπάλες, παπούτσια, σκούφους, εσώρουχα, σαπούνια, φρούτα και άλλα. Περίπου 6.000 ήταν τα προϊόντα που μοιράστηκαν από τους ποδοσφαιριστές και τους υπόλοιπους εθελοντές του Ολυμπιακού στα νεαρά προσφυγόπουλα καθώς και τους γονείς τους.

Ούτε η ζέστη που, πια, επικρατεί, ούτε ο καυτός ήλιος μπορούσε ν' αποτρέψει τους παίκτες του Ολυμπιακού να βρεθούν εκεί. Το έκαναν και μάλιστα με μεγάλη τους χαρά. Εξάλλου τα πολλά χαμόγελα που πήραν, κυρίως, από τα νεαρά προσφυγόπουλα αξίζουν όλο το χρυσάφι και τον κόπο του κόσμου. Δεν αρνήθηκαν, μάλιστα, μετά το μοίρασμα που έκαναν, να παίξουν και λίγη μπάλα μαζί τους. Να τους σφίξουν το χέρι. Να τα πάρουν αγκαλιά. Να τα ρωτήσουν πως περνούν. Να ενδιαφερθούν. Αληθινά, όχι επιτηδευμένα.

Μάλιστα, ο Κασάμι, την ώρα που έκανε δηλώσεις είχε μαζί του έναν νεαρό θαυμαστή του. Τού έδωσε μάλιστα και ένα δώρο. Πώς θα μπορούσε να του χαλάσει το χατίρι; Ο μικρός τον κοιτούσε στα μάτια όση ώρα μιλούσε στα ΜΜΕ ο διεθνής μέσος της ομάδας και τού έλεγε συνεχώς ευχαριστώ που ο ίδιος και οι συμπαίκτες του βρέθηκαν κοντά τους. Μαζί και ο Καμπιάσο. Έκανε high 5 με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές. 

Εμφανώς συγκινημένος και πραγματικά συγκλονισμένος από το δράμα των προσφυγών, ο Παϊτίμ Κασάμι, σχολίασε: «Είναι πολύ σκληρό αυτό που συμβαίνει. Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εγώ εδώ να δω από κοντά τους πρόσφυγες. Είναι δύσκολο να βλέπεις τί ακριβώς περνούν αυτοί οι άνθρωποι. Είμαστε στο 2016 κι αυτά τα πράγματα δυστυχώς συμβαίνουν ακόμα. Είμαι ευγνώμων που η ομάδα μου, Ο Ολυμπιακός, βοηθάει όλους αυτούς τους πρόσφυγες. Τώρα ο καιρός είναι καλός. Τα παιδιά χαμογελούν. Όμως, φανταστείτε τί γινόταν καιρό πριν. Τότε που έκανε κρύο και σίγουρα θα έκλαιγαν και θα υπέφεραν τα παιδιά. Είναι σπουδαίο όλο αυτό που κάνει εδώ ο Ολυμπιακός. Αξίζει μεγάλο σεβασμό ο Ολυμπιακός. Τα παιδιά αυτά πριν υπέφεραν και έκλαιγαν. Απλά φανταστείτε το. Μια μπάλα, ένα παιχνίδι τους κάνει να χαμογελούν. Πρέπει ως άνθρωποι να είμαστε ευγνώμονες με όλα όσα έχουμε. Αξίζουν κάτι καλύτερο στο μέλλον».

Ο Εστέμπαν Καμπιάσο είπε: «Η κατάσταση είναι τραγική. Είναι μια πολύ ευαίσθητη κατάσταση και ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν, όπως ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας, ο κ. Μαρινάκης. Σίγουρα υπάρχει κι άλλος κόσμος που βοηθάει ώστε η πραγματικότητα αυτών των ανθρώπων να είναι λιγότερο άσχημη».

Ο Κώστας Φορτούνης από την πλευρά του ανέφερε: «Ο καθένας μας νιώθει άσχημα και για αυτό εμείς στον Ολυμπιακό θέλουμε να βοηθήσουμε με αυτή την κατάσταση. Να βοηθήσουμε με ό,τι συνεπάγεται αυτό, είτε με φαγητό είτε με ρούχα που τόσο χρειάζονται αυτά τα παιδιά».

Και ο Ανδρέας Μπουχαλάκης σοκαρίστηκε από τη δοκιμασία των προσφύγων και ειδικά των μικρών παιδιών που είναι και πιο ευάλωτα στις κακουχίες. Μιλώντας στα ΜΜΕ δήλωσε: «Από τη μία είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε την ευκαιρία μέσω του Ολυμπιακού και της επιθυμίας του προέδρου μας να βοηθάμε όσο πιο πολύ μπορούμε, και από την άλλη μας πικραίνει αυτή η κατάσταση την οποία και βιώνουν οι άνθρωποι. Ευελπιστούμε να γίνει το καλύτερο όσο πιο γρήγορα γι' αυτά τα παιδιά και τους μεγαλύτερους πρόσφυγες που έφυγαν από την χώρα τους με αυτόν τον τρόπο. Όλους μας αγγίζει αυτή η κατάσταση που σίγουρα έχουμε άλλα στο μυαλό μας την ώρα του αγώνα ή μιας προπόνησης. Όμως, όλα αυτά μας συγκινούν όλους. Ο καθένας από την μεριά του καλό θα είναι, όσοι μπορούν, να βάλουν ένα λιθαράκι στην προσπάθεια που γίνεται και να βοηθηθούν αυτοί οι άνθρωποι για να βγουν από το αδιέξοδο».

Ο Στέφανος Καπίνο, από την πλευρά του, τόνισε: «Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι. Είναι κάτι πολύ λυπηρό για όλους, για την ανθρωπότητα γενικά να υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις. Από εκεί και πέρα ο Πρόεδρός μας, κ. Μαρινάκης, και ο Ολυμπιακός βοηθάει τους πρόσφυγες και όλους όσοι έχουν ανάγκη, ανεξαρτήτου εθνικότητας, ώστε να καταφέρουν να ορθοποδήσουν. Προσφέρουμε στα παιδιά αλλά και στους μεγαλύτερους κάτι για να ντυθούν και διάφορα άλλα είδη. Ελπίζουμε να ορθοποδήσουν κάποια στιγμή αυτά τα παιδιά και να λένε ότι ο Ολυμπιακός τους βοήθησε». 

Ο Αρτούρ Μαζουακού, υπογράμμισε: «Ο Ολυμπιακός είναι ένας μεγάλος σύλλογος με μεγάλη καρδιά. Βγάζω το καπέλο στον πρόεδρό μας κ. Μαρινάκη γιατί βοηθάει όλο τον κόσμο ανεξάρτητα από την καταγωγή του. Είναι μεγάλη χαρά για μας να συμμετέχουμε σε τέτοιες δράσεις και ειλικρινά είναι κάτι πολύ καλό για τον σύλλογο και την εικόνα του».

Ο Διευθυντής Επικοινωνίας του Ολυμπιακού, κ. Κώστας Καραπαπάς, ανέφερε: «Από την πρώτη μέρα ο Ολυμπιακός είναι εδώ και συμπαραστέκεται καθημερινά στους πρόσφυγες που βιώνουν μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Έχουμε μοιράσει ήδη περισσότερες από 70.000 μερίδες φαγητού και διπλάσια είδη ρουχισμού και διάφορα άλλα είδη. Δεν υπάρχει σκέψη από μέρους μας να σταματήσει αυτή η προσφορά αφού ο Πρόεδρος μας, ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης, από την πρώτη στιγμή έχει ζητήσει να βρισκόμαστε εδώ και θα βοηθάμε για όσο χρειαστεί. Όπως βοηθάμε 365 μέρες τον χρόνο όσους συνανθρώπους μας έχουν ανάγκη. Ο κ. Μαρινάκης έχει ζητήσει να προσφέρει ο Σύλλογος στην κοινωνία την τεράστια αγάπη που δέχεται από τον κόσμο».