ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ * ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ

          ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ     ΕΔΩ

Ω τρακόσιοι, σηκωθείτε
και ξανάλθετε σε μας·
τα παιδιά σας θελ' ιδείτε
πόσο μοιάζουνε με σας.

 

«Θα πάρω μια ανηφοριά

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά

Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς

τη μάνα τον πατέρα

μεσ’ τα λαγκάδια πέρα

και στις βουνοπλαγιές

Ψάχνοντας για τη Λευτεριά

θα ‘χω παρέα μόνη 

κατάλευκο το χιόνι

βουνά και ρεματιές

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά

θα ρθει το καλοκαίρι 

τη Λευτεριά να φέρει 

σε πόλεις και χωριά

Θα πάρω μιαν ανηφοριά

θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν στη Λευτεριά

Τα σκαλοπάτια θ’ανεβώ

θα μπω σ’ ένα παλάτι

το ξέρω θα ν’ απάτη 

δεν θα ν’ αληθινό

Μες το παλάτι θα γυρνώ

ώσπου να βρω το θρόνο

Βασίλισσα μια μόνο 

να κάθεται σ’ αυτόν

Κόρη πανώρια θα της πω,

άνοιξε τα φτερά σου

και πάρε με κοντά σου

μονάχα αυτό ζητώ»

«Γεια σας παλιοί συμμαθηταί,
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, έναν παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά, ας πάρει μονοπάτια, να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την Ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα με βρει εκεί».